Champfleury pisze, że koty zniknęły z francuskiego herbu po upadku I Republiki Francuskiej. Musiały ustąpić miejsca czapce frygijskiej, rózdze liktorskiej i pice. Koty stały się zaś symbolem wiarolomstwa i hipokryzji. Jedno zwierze a każda epoka widzi w nim kogoś innego. W Dzień Kota mam dla was tego dostojnego kociaka, który tu jeszcze jest symbolem niezależności i wolności. A "Koty" Champfleurego w tłumaczeniu Krystyny Belaid to książka tak wspaniała, że nawet psiarz zaczyna wzdychać do tych puszystych kuleczek. Miłego Dnia Kota.

Trudny wybór lektur. #kurzojady #agora #michelleobama #becoming #dariuszżukowski #koty #słowoobrazterytoria #champfleury #kotecki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 8, 2019 o 2:47 PST

Dzisiaj o 16:00 w Bibliotece z Pasją w Gdyni będę rozmawiał z Krzysztofem Mrowcewiczem i Żanetą Nalewajk-Turecką o eseju. Zatem kawałek definicji z "Ilustrowanego słownika terminów literackich". #kurzojadyrozmawiają #kurzojady #krzysztofmrowcewicz #żanetanalewajk #słownik #esej #tadeuszsławek

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 10, 2018 o 4:02 PST

Skoro mamy już drugi tom to mogę usiąść do lektury. Listopad mam wypełniony biografiami i źródłami. #kurzojady #józefczapski #ludwikhering #fundacjaterytoriaksiazki #listy #jaktojestdobrzewydane

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 19 Lis, 2017 o 1:11 PST

"Na oko" to zbiór kilkudziesięciu esejów Marii Poprzęckiej, które ukazywały się m.in. na łamach Dwutygodnika. Esejów - muszę to napisać w pierwszym akapicie - wybitnych.

Poprzęcka doświadcza świata. Intensywnie, różnorodnie, intelektualnie, łączy wiedzę i erudycję z umiejętnością prostego, klarownego przekazu. Jest mądrze, zabawnie, trochę straszno ale mądrze, ciekawie i bez mędrkowania. Przykuwająco do siedziska i wciągająco.

W zbiorze znajdziecie eseje zarówno o egzotyce - Indiach czy dolinie Omo, ale też opowieści z naszego podwórka (a także pewnej "łąki pod reklamę") czy 'historycznosztuczne' mikro-wykłady.

Jak utylitaryzm, to na całego.

"Bentham podjął decyzję o przekazania swojego ciała po śmierci nauce - i to już w 1769 roku (czyli w wieku 21 lat). W swoim ostatnim tekście wyraża wolę, by jego ciało po przeprowadzeniu na nim publicznej sekcji zwłok było zmumifikowane. Mumia natomiast, która następnie ma być wystawiona na widok publiczny, ma się nazywać auto-icon. (...) Auto-icon Benthama jest do dziś wystawiany. Ponieważ stan oryginalnej mumii oceniono jako zbyt odpychający, oglądać ją można w woskowej masce".

NOTES NA 6 TYGODNI ZNAJDZIESZ TUTAJ

Lubicie kuchnię włoską? Bo Maria Konopnicka nie.

"Idzie się mianowicie i szuka trattori, jeżeli stoliki nie nakryte, to się nie idzie, bo tam już tylko jadają dorożkarze; ale jeżeli nakryte, to choćby najobskurniejszy kąt był, iść można. Tam nade wszystko żąda się potraw miejscowych, za to co ma nazwę obcą: rostbef, befsztyk, płaci się trzy razy drożej niż jest warte. Najczęściej każe się dawać, co jest gotowe, bo to najtańsze. Tak zdobywszy praktykę, żyje się tu niesmacznie, ale i niedrogo".

"Platon odróżniał techniki produkcyjne od technik nabywania. Podczas gdy te pierwsze służą do wytwarzania czegoś, drugie nabywają przedmioty już istniejące. W tym dwubiegunowym podziale nauka jest według Platona sztuką nabywania w tej mierze, w jakiej polega ona na nabyciu wiedzy za pomocą rozumu i słów. Platońska klasyfikacja jest jednak zaskakująca: zdobywanie wiedzy sytuuje się w niej obok zdobywania zwierzyny.

Jeżeli nauka jest podobna do polowania, to schemat ten w wypadku nauk o człowieku się komplikuje. Jest w nim bowiem element podwójnego zdobycia: przed rozpoczęciem zdobywania...