Czytam "Mój wróg, moja miłość. Pamiętnik dziewczyny z okupowanej Warszawy Hanny Zach i rozwala mnie ta książka (pozytywnie). Hanka, która do tej pory jadła czekoladę, jajka i bywała w kilka razy dziennie w cukierniach, przeżywa rodzinny kryzys finansowy:

"16.XI.1941 Łzy spływają mi strumieniami po rozpalonych policzkach. Jaki ten świat jest okrutny. Jednym starcza na zbytki, a drudzy nie mają na chleb. Boże dopomagaj biedakom. Gram teraz Chopina, a gdy pomyślę, że nie będę się mogła uczyć muzyki z powodu spraw finansowych, wierzyć mi się nie chce. Jednak przecież będą chwile, kiedy będę...

Nie jest sztuką przyznać się, że coś się przeczytało. To powinno być oczywiste, że "coś" się czyta. Choćby miały to być etykiety na dżemach (czytam, mam wrażenie że większość produkcji 'do chleba' składa się z cukru, cukru i cukru zmieszanego ze wspomnieniem owoców). Za to heroizmem, zwłaszcza dla osoby piszącej w tym miejscu jest przyznać, że się nie czytało. Że się nigdy nie czytało... Astrid Lindgren. I że pierwszą przeczytaną przeze mnie książką Lindgren jest jej dziennik czasu wojny.

"Dzienniki z lat wojny 1939-1945" Astrid Lindgren (tłum. Anna Węgleńska) to lektura o tyle ciekawa, że...

Mniej więcej rok temu (czy to możliwe?!) pisałam o komiksie „Żona dyplomaty” duetu Rzecznik-Wicherek i wyrażałam nadzieję, że doczekam jego kontynuacji zanim ogarnie mnie zamęt i demencja. I oto – rzecz niezwykła – ukazuje się drugi tom przygód dzielnego milicjanta Kota. Muszę powiedzieć, że w niczym nie ustępuje jakością poprzedniemu odcinkowi. Mamy tu te same sprane w druku barwy, klasyczne fryzury, sute w boazerię wnętrza i kultowe polonezy, mordobicie i smutne sceny na dworcowych peronach. Nie zawiodą się miłośnicy błyskotliwej szermierki słownej („ - Mąż był ostatnio dziwny. – Co to...

Wyjątkowy przypadek, kiedy przeczytałam książkę, uznaję, że była dobra, ale nie mam nic szczególnie mądrego do powiedzenia na jej temat. Nie wiem, jak to przetworzyć, przez co przeanalizować i jak sprowadzić do wspólnego mianownika. Z jednej strony cisną mi się pod klawiaturę banały w stylu: poruszający obraz samotności ludzi, na których życiu zaważyło specyficzne wychowanie i specyficzny splot okoliczności, chowających się w głębi znieczulającej pustki przed każdym silniejszym uczuciem. Z drugiej mam wrażenie, że jest to zbyt wydestylowany, literacki obraz, który należałoby potraktować...

Nie ma się nad czym rozwodzić: dwie książki o Gruffalo, leśnym potworze o groźnej fizjonomii, zapowiadają się uroczo i są urocze. Opierają się na prostym schemacie pomyłek, nieporozumień i fałszywych wyobrażeń, posiadają moc wywołania szczerego chichotu z trzewi czterolatki (znienawidzone przeze mnie słowo „pypeć” ma dla niej nieodparty czar). Tutaj ukłon w stronę Michała Rusinka, który z dużą lekkością przełożył oryginalne wiersze (chociaż czasem brakuje mi sylaby tu czy tam i sobie improwizuję). Poleca się, szczerze i bezpretensjonalnie.

Marcin Świelicki i dwa tomy - "Zło. Te przeboje" i "Delta Dietla". Pierwszy, będący zbiorem tekstów piosenek jego autorstwa, drugi zaś to poezje z lat 2014-2015.

Nie wiem jak Świetlicki radzi sobie z fanami, ale ze mną miałby dość łatwo, bo nie zbieram autografów, nie cierpię jak mi autor próbuje coś nabazgrolić na mojej czystej książeczce. A wracając do Świetlickiego, to...

Świetlicki - kocham Cię.

Jesteś bufoniasty, nadęty, wkurzasz, ale jesteś doskonałym tekściarzem, najciekawszym i wciąż zmieniającym twarz poetą żyjącym, a nawet powieść Ci wyszła. To jest miłość od gimnazjum, od...

Olga ostrzegała mnie, że podsuwanie Wam komiksów do lektury to nie jest najlepszy pomysł, ale spróbuję. Jakub Topor przygotował komiks "Rodacy", który oprócz fantastycznej okładki zawiera kilkanaście portretów moich rodaków (i rodaczek).

Portretów wykoślawionych i ironicznych, przeważnie śmiesznych i błyskotliwie odsłaniających przywary ludzkie. Jeden z nich przedstawiamy na FB. Ta niewielka i tania książka to z pewnością coś dla osób, które doceniają twórczość Bolesław Chromry, związanego z grupą Maszin profilu Naprawdę nieśmieszne rysunki czy Smutne historie spisane na kacu i tanim...

Ostatnio czytałem o smutnym chłopcu, któremu działo się zło (“Małe życie”) to postanowiłem zobaczyć co słychać u smutnej dziewczynki.

Książek o smutnych dziewczynkach, którym dzieją się złe rzeczy jest pewnie mniej niż smutnych dziewczynek, co jest refleksją przykrą i wprawiającą mnie w minorowy nastrój. Niewiele jest w Polsce uczciwych powieści ze średniej półki, takich które nie pozują na arcydzieło a nie są gniotem, co też mi nastroju nie poprawia. Zimno za oknem, zatem dzisiaj będzie nie całkiem radośnie.

Ela Sidi to autorka dobrej ponoć książki-reportażu-przewodnika po Izraelu (zdaniem...

Gdybym miała wybrać jedno słowo opisujące twórczość Małeckiego, wybrałabym „czułość”. W zeszłym roku zaskoczył mnie „Dygotem” – świetnie napisaną, bezpretensjonalną opowieścią o hm, życiu. Tylko i aż. Teraz wydawnictwo Sine Qua Non przysłało mi egzemplarz „Śladów” i trochę zamarłam ze zgrozy, bo wiadomo, jak to jest: biedny autor, trzeba sprostać rozbudzonym oczekiwaniom i nie skończyć przy tym jak Barton Fink. Donoszę z ulgą, że Małecki sprostał.

„Ślady” to zbiór opowiadań, skomponowanych wokół kilku miejsc w Polsce – możecie je zobaczyć na starych, wojskowych mapach, otwierających każdy...

Można ulec złudzeniu, że narratorką jest sama autorka – samotna, rozwiedziona pisarka leci do Aten, by poprowadzić kilka spotkań na kursie kreatywnego pisania. I to właściwie cała akcja, rozgrywająca się na przestrzeni kilku dni, „podkręcona” jedynie dwoma spotkaniami z sąsiadem z samolotu, greckim przedsiębiorcą i właścicielem łódki, zapewniającej ucieczkę od skwaru miasta. Właściwą treścią książki Cusk są nie tyle wydarzenia, co rozmowy ze spotkanymi w mieście ludźmi – znajomymi, znajomymi znajomych, pisarzami, nauczycielami, studentami kursu. Każdy rozdział to oddzielny obrazek, ale...